„Naprawdę wierzę, że ktoś patrzył na nas z góry tamtego dnia i mogę szczerze powiedzieć, że była to Aisling”
Marcella Heffernan z Mayo, biorąc pod uwagę, że było to jej znane miejsce spotkań podczas kariery zawodniczej w rozgrywkach międzyokręgowych, była zachwycona, że kilka tygodni temu mogła wrócić na Croke Park na specjalną uroczystość.
Po raz pierwszy wprowadzony do zespołu jako 15-latek w 1993 roku, Heffernan był kluczową postacią w drużynie Mayo, która zdobyła pierwszy tytuł mistrza TG4 All-Ireland seniorów w piłce nożnej, pokonując Waterford w 1999 roku, a następnie obroniła tytuł w meczu z tym samym przeciwnikiem 12 miesięcy później. Wraz z członkami drużyny Déise County, którzy wystąpili w tych dwóch kolejnych meczach pokazowych, Heffernan i drużyna Mayo z tamtych sezonów zostali uhonorowani tytułem drużyny Jubilee przez LGFA podczas finałów All-Ireland w siedzibie GAA 3 sierpnia.
Zanim w przerwie meczu decydującego TG4 All-Ireland pomiędzy Tyrone i Laois przedstawiono je publiczności, Heffernan i jej byli koledzy z Mayo zjedli posiłek, aby uczcić swoje osiągnięcia na boisku w ciągu tych pamiętnych dwóch lat.
„To było cudowne, cudowne spotkanie i od początku do końca czułem się jak prawdziwy członek rodziny królewskiej. To było cudowne, naprawdę. Nigdy nie sądziłem, że to powiem, ale byłem w jednym pomieszczeniu z całą masą legend, bo wszyscy nimi byli. Zarówno Mayo, jak i Waterford. To był po prostu wspaniały dzień” – powiedział Heffernan.
„Odkąd dowiedzieliśmy się, że będziemy to robić, WhatsApp szalał. Udostępniano nam mnóstwo zdjęć i panowała cudowna atmosfera. Yvonne Byrne, którą wtedy nazywaliśmy „Crazy”, stworzyła na Spotify listę wszystkich piosenek, których słuchaliśmy, podróżując autobusami i jadąc do Croke Park. To było cudowne”.
Chociaż Mayo ugruntowało swoją pozycję jako jedna z dominujących sił kobiecego futbolu na początku XXI wieku, to przed finałowym starciem All-Ireland z Waterford na Croke Park 3 października 1999 roku zespół był uważany za słabszego. W poprzednim roku ich odpowiednicy z Munster zdobyli Puchar Brendana Martina po raz piąty w ciągu zaledwie ośmiu sezonów, a Mayo doznało niepowodzenia na tydzień przed finałem, gdy ich nastoletnia sensacja Cora Staunton złamała obojczyk na treningu.
Zespół zarządzający w składzie Finbar Egan, John Mullin i jego syn Jonathan zdecydowali się wystawić asa Carnacon w pierwszym składzie, zanim zmienili ją w pierwszej minucie meczu. Mimo nieobecności Staunton, Mayo zaskoczyło rywali, odnosząc przełomowy sukces w All-Ireland, a starsza siostra Heffernana, Christina, zdobyła cztery punkty w triumfie 0-12 do 0-8.
Nikt nie dawał nam żadnej nadziei, co nam nie przeszkadzało. Podobała nam się ta etykieta. Byliśmy po cichu pewni siebie. Przez jakiś czas pukaliśmy do drzwi i wiedzieliśmy, że damy radę. W tamtym roku też bardzo ciężko trenowaliśmy i dobrze graliśmy w meczach.
„Nie wiem, co to było, ale nie baliśmy się Waterford i może o to chodziło. Nie mieliśmy nic do stracenia, a zwłaszcza po kontuzji Cory, mówiliśmy sobie: »Dawaj, rzućmy im wszystkim do gardeł«”.
Pomimo straty trzeciego z rzędu tytułu All-Ireland SFC z minimalną przewagą (2:14 do 1:16) z Laois w 2001 roku, Mayo powróciło na szczyt tabeli rok później, odnosząc jednopunktowe zwycięstwo nad Monaghan. Drużyna z Connacht regularnie pojawiała się w finałach All-Ireland i 5 października 2003 roku ponownie wróciła na Croke Park, aby rozegrać piąty z rzędu mecz seniorów.
Aktualni mistrzowie Irlandii, Dublin, szukali tego dnia przełomowego zwycięstwa, ale późny gol Diane O'Hory pozwolił Mayo przekroczyć linię bramkową w spotkaniu z niewielką liczbą bramek (1-4 do 0-5).
Ten mecz był niezwykle emocjonujący dla Heffernan i jej koleżanek z drużyny, gdyż Aisling McGing zginęła tragicznie w wypadku samochodowym, który miał miejsce niecałe trzy miesiące wcześniej.
Siostry Aisling, Michelle i Sharon, były członkiniami panelu podczas poprzedniego zwycięstwa w All-Ireland, a także podstawowymi graczami, gdy Mayo pokonało Dublin w finale w 2003 r. W drużynie była również jej kuzynka Caroline.
„McGingowie byli przez lata tak ważną częścią Mayo. Śmierć ich siostry Aisling była dla nas wielkim ciosem. Myślę, że piłka nożna była dla nich ratunkiem. Dbaliśmy o nich. Powiedziałbym, że to była również dobra rozrywka dla dziewczyn i Aisling nie chciałaby, żeby było inaczej” – przyznał Heffernan.
„Wiem, że Diane strzeliła gola, ale wydaje mi się, że ktoś patrzył na nas z góry tego dnia i mogę szczerze powiedzieć, że była to Aisling. Bo mecz prawie nam się nie udał i na szczęście, kiedy Cora kopała piłkę, ta spadła za blisko i wpadła w prawe ręce Diane O'Hory. McGings zasłużyli na medal All-Ireland.”
Pomimo zdobycia czwartego tytułu w ciągu pięciu lat, zwycięstwo z 2003 roku jest jak dotąd ostatnim sukcesem Mayo w mistrzostwach seniorów w piłce nożnej TG4 All-Ireland. Rywalizacja międzyokręgowa stawała się coraz bardziej zacięta i chociaż Heffernan wrócił do finału All-Ireland z Mayo w 2007 roku, drużyna z Cork, która zdobyła już dwa tytuły mistrzowskie z rzędu, okazała się lepsza.
Heffernan zakończyła karierę w lidze okręgowej w 2008 roku i minęło kolejne dziewięć lat, zanim Zielono-Czerwoni zakwalifikowali się do kolejnego decydującego meczu o Puchar Brendana Martina. W tym meczu Dublin był górą i chociaż od tego czasu czterokrotnie dotarli do półfinału All-Ireland SFC, w tym roku Mayo musiało rozegrać baraż o utrzymanie z Leitrim, aby utrzymać się w seniorskiej lidze.
Jednak gdyby przegrali ten mecz, mieliby kolejną szansę na przetrwanie i pomimo ostatnich trudności, Heffernan pozostaje optymistką i wierzy, że Mayo ma przed sobą świetlaną przyszłość. Jej była koleżanka z drużyny, O'Hora, została w tym tygodniu mianowana menedżerką , a hrabstwo ostatnio odnosiło sukcesy w rozgrywkach juniorskich.
„Myślę, że znów wyjdą na powierzchnię. Nadchodzi nowe pokolenie graczy. Jeśli będą trzymać się razem i nad tym pracować, to zaskakujące, jak dobrze sobie poradzą. Chciałbym wierzyć, że przed Mayo znów nadejdą dobre dni”.
*****
- Sprawdź najnowszy odcinek cotygodniowego podcastu GAA The42 tutaj
The 42
